eindelijk volwassen !!!!!

Afgelopen zondag was het dan zover. Anna en Javina werden 18 en zijn nu volwassen.
Maar wat minstens zo belangrijk is, ze kunnen hun rijbewijs gaan halen.
Het is een mooi stel om te zien alleen is het moeilijk om je voor te stellen dat ze al zo oud zijn. Het was toch pas gisteren dat ze hun schoen kwamen zetten, en eergisteren dat we gingen zwemmen als Pa en Ma wilden uitslapen?
Helaas het is langer geleden en niet alleen zijn zij ouder geworden maar wij allemaal ook.

Het was weer gezellig om erbij te zijn en ik hoop dat ze binnenkort zelf met de auto van Ma hierheen kunnen komen, altijd zonder (grote) ongelukken vele kilometers zullen afleggen, maar vooral dat ze gelukkig en gezond heel oud zullen worden!

winters plaatje

Net als je gaat denken:"Wie weet valt het dit jaar wel mee met de winter", komt het er toch van.
Een beetje nachtvorst, koud, maar met een blauwe lucht en dan ineens.....
Mist en vriezen. Niets aan dus, waterkoud! Vorige week begon het, en het gaat maar door. Het enige wat er op zit is om het binnen gezellig en aangenaam te maken en kijken naar de winterse plaatjes zoals onze apenboom in de tuin.
Bij de naam denk je aan tropische sferen, maar onder de rijp, met nog wat verdwaalde spinnenwebben, is het eigenlijk ook wel genieten.

Lichtjesfeest.

De middenstand van Lathen had besloten om dit jaar geen kerstmarkten te organiseren.
Een wijs besluit, want het is overal hetzelfde. De ene markt is wat groter dan de andere, maar het meerendeel van de kramen is voor de inwendige mens, oftewel eten en drinken en dan vooral dat laatste. De rest bestaat uit goed bedoelde rotzooi en een enkele kraam met echte mooie of leuke dingen die met kerstmis te maken hebben.

In Lathen hadden ze gisterenavond het lichtjesfeest.
De winkels waren open en bij de ingang van de winkels stonden inderdaad erg veel lichtjes in de vorm van kaarsjes. Ook in de winkels zelf was op deze manier voor sfeer gezorgd. Heel gezellig en leuk om al een beetje in een winterse sfeer te komen.
In het Heimathaus was een tentoonstelling van kerststallen en ook dat was meer dan de moeite waard.
Natuurlijk ontbraken de eet en drink stalletjes niet, maar dat kan ook niet anders want zonder dat is een duits uitstapje niet compleet.

Homo Ceramicus Mettlachiensis

In het zelfde park waar het vorige stukje overgaat, stond nog een leuk beeld.
De naam van de schepper klinkt erg Nederlands , maar helaas kon ik op Google niets vinden over de maker.
Maakt niet uit, wanneer je het beeldje ziet en de naam leest, komt er vanzelf een glimlach op je gezicht. En daar gaat het toch om in het leven. Want.... een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.
Een waarheid die nog steeds staat en wanneer je dat probeert vol te houden is het aangenaam vertoeven op moeder Aarde.

Kunstwerk

Zoals in de vorige blog al gezegd, in de tuin bij Villeroy en Boch was van alles te zien. Niet over het hoofd te zien was dit kunstwerk. Het figuur is met planten begroeit en het geheel is erg indrukwekkend. Het verhaal en de achtergrond staan op het bord. Even klikken en het is duidelijk te lezen.

Villeroy en Boch

Tijdens ons weekendje weg gingen we ook naar Mettlach.Zoals bekend is ondergetekende gek op outlets en in Mettlach zit de outlet van deze firma. Niet alleen de outlet, maar ook de fabriek en het hoofdkantoor. Het kantoor is in een mooi oud pand gevestigd en er is tevens een grote showroom van sanitair etc. Altijd leuk om te kijken en om ideeën op te doen.
Na een bezoek aan de winkel dus ook daar gekeken.
Beneden in de hal hingen de portretten van de oprichters en buiten stonden ook de standbeelden.
Het is niet alleen de moeite waard om de winkel te bezoeken, maar ook het park achter het hoofdkantoor is zeker de moeite waard. Kortom ze zullen ons er vaker zien als we in de buurt zijn.
Dat zal zeker gebeuren want het is vlak bij de woonplaats van Sebastian en zijn ouders.....

Cochem

Afgelopen donderdag ging ik richting Koblenz om Ron op te halen voor een lang weekend. Voordat ik wegging nog uitgebreid mijn haar gewassen en los laten hangen om te drogen.
Onderweg tijdens een sanitaire stop, was het inmiddels droog en besloot ik om het weer in de bekende staart te doen. Daarvoor haalde ik mijn bril van mijn hoofd en legde hem op de wastafel.....
Inderdaad vergeten hem weer mee te nemen en dat ontdekte ik pas vele kilometers verder. Teruggaan was geen optie (als hij er nog zou liggen) dus wat nu. Zonder bril kan ik net de borden langs de snelweg lezen, maar dan houdt het ook wel op.
Nadat ik Ron had opgepikt en we besloten hadden om het eerste stuk (richting Trier) langs de Moezel te rijden besloten we om in Cochem naar de opticien te gaan.
Ron kende het stadje een beetje en we liepen dus gelijk goed.
Gelukkig hadden ze kant en klare leesbrilletjes dus het leed was gauw geleden.
Onderweg ontdekt dat Cochem terecht door heel veel toeristen (veel Japanners en Nederlanders, maar ja die kom je echt overal tegen) wordt bezocht.
Leuk was vooral dat een stukje geschiedenis op een muur is weergegeven in een soort tegelvorm.