eindelijk een foto

In de herfst staan er in het bos altijd erg veel paddestoelen. Een van de sierlijkste is het elfenbankje, vind ik.
Ze zijn er dan in het groot en in het klein, maar deze in de vorm van een roos is wel heel erg mooi.
Iedere keer nam ik mij voor om er een foto van te maken, maar zoals dat dan gaat, komt het er niet van. En toen ging het sneeuwen en niet zo zuinig ook.
Een aantal maanden liep ik dus langs de plek waar dit juweeltje staat, maar wist niet of het er nog was en of het erg te lijden had onder sneeuw en kou.
Gelukkig kwam het er ongeschonden onder vandaan en is het nu aan het indrogen, zodat het er waarschijnlijk wel heel lang blijft staan..... of ik moet mij niet kunnen bedwingen en het meenemen naar huis.

Over klapstuk gesproken.....

Nog even over de Ostermarkt..... Ook de konijnenfokvereniging was er met een woest gokspel...... In het midden zat een cavia(?) en men kon inzetten om te voorspellen naar welk hokje het beestje zou lopen wanneer het vrijgelaten werd. Wij hebben even staan kijken en de winnares ging naar huis met een heuse bal!
Omdat we bang waren verslaafd aan dit spel te raken, zijn we doorgelopen........

Ostermarkt

Vandaag was het "Ostermarkt" in Lathen. Andere jaren werd het ook wel "Frülingsmarkt"genoemd, maar dit jaar was het anders van opzet. Er was een kinder vlooienmarkt, de winkels waren open en allerlei eet- en drinktenten.(Zonder die is er niets compleet hier in de buurt)Ook de Oldtimerclub uit Neusustrum was er. (Geen oude van dagen, maar bezitters van oude tractoren)Er waren diverse podia waarop verenigingen optraden en speciale acties. Die optredens hebben wij niet afgewacht, want daar krijgen wij altijd een beetje (veel) de kriebels van maar verder was het best leuk. De bron in het centrum was versierd en in de bank zaten dames van de Heimatverein te spinnen en te breien in orginele oude kleding.
Het klapstuk was toch wel de handmassage in de plaatselijke parfumerie die ook Ron moest ondergaan!

Hoe verzinnen ze het.....

Bij de dierenwinkel in ter Apel viel mij nog net niet de mond open. Toen ik tandensticks en schapenvetbonbons (voor een glanzende vacht) ging halen zei de stagiëre/verkoper in de dop, heel vriendlijk:"mevrouw, wanneer U voor 25,-€ koopt dan krijgt U een leuke verrrassing voor Uw hond"
Omdat je al die spulletjes toch nodig hebt (nou ja, voor je hond aanschaft) koop je voor dat bedrag en wat schetst mijn verbazig toen ik dus een mooie doos "hondengebakjes" kreeg.
Het ziet er zeer profesioneel uit en aan de reactie van onze Sandy te merken ook erg lekker.
De dame kan dus voorlopig vooruit met haar speciale lekkertjes en nu maar hopen dat de "gewone"koekjes hierna weer goed genoeg zijn.

zo zien we ze het liefst

Op het moment is de populariteit van de politie niet echt top en de slogan dat het je beste vriend(in) is gaat allang niet meer op. Ook de pet die iedereen moet passen is niet echt succesvol, want neem je het recht in eigen hand, dan is de kans groot dat je in plaats van slachtoffer ineens dader wordt.

Vooral de agenten op straat hebben het daarom niet echt altijd even makkelijk, maar ondanks dit alles kwam er toch een glimlach om onze lippen toen we dit tafereeltje in Nijmegen zagen.

Museumdorp in Cloppenburg.

Vorige week met Ingrid naar Cloppenburg. Samen gaan we regelmatig op stap, vaak om te winkelen maar ook om bezienswaardigheden hier in de omgeving te bezoeken.
Deze keer dus het museumdorp in Cloppenburg.
We konden het makkelijk vinden want het staat goed aangegeven en na een kleine wandeling waren we bij de ingang en konden we naar binnen. Erg leuk opgezet en veel te zien. Het was alleen jammer dat de straten ook in de orginele staat waren, dat wil zeggen geen klinkers, asfalt of kinderkopjes. Of te wel de sneeuw was aan het smelten dus modder alom. Dat mocht de pret verder niet drukken, het was wat zigzaggen om overal bij en binnen te komen maar we hebben veel gezien. Zeker de moeite van een bezoek waard en in de Dorfkrug kwamen we ook snel weer op temperatuur.
Daarna toch ook nog even de winkelstraat bekeken en verder warm worden in de auto.

dichtbij dankzij bijvoeren

Toen ik gisterenmorgen door de kamer liep zag ik uit mijn ooghoek iets bewegen. Stonden er dus een aantal hertjes vlak achter het hek in het land. Vooezichtig naar buiten voor wat foto's en als modellen bleven ze staan. Echt iets om vrolijk van te worden in deze grijze dagen en ook maar weer eens te beseffen hoe fijn het is om niet in een stad te wonen.
Toen ik dat gisteren tegen Johan en Janny vertelde ( nederlanders die ook hier in de straat wonen) bleek dat Johan dagelijks voer neerlegd en dat dat de volgende dag weg is. Nou zullen daar ook beslist andere dieren hun voordeel mee doen, maar het heeft zeker geholpen dat de hertjes deze kant opkomen. Nu maar hopen dat de jagers hier geen gebruik van gaan maken...

Johan bedankt!

Post

Ron vindt het altijd leuk om post te krijgen, maar of hij met dit bericht in zijn nopjes was????

Een brief, met foto, dat wel, maar wanneer je de tekst leest dan wordt het gelijk een stuk minder.
Te hard gereden, en niet zo zuinig ook. Even vergeten dat de achternaam Keikes is en niet Schuhmacher.....(Zou waarschijnlijk op die plek ook gefotografeerd zijn, en niet voor een F1 blad)
Ten eerste een boete, niet zo heel erg want voor hetzelfde bedrag mag ik dan wat leuks voor mezelf kopen zo luidt onze afspraak.
Maar buiten punten in Flensburg dus ook een maand rijontzegging.
Het rijbewijs dus ingeleverd bij de politie en gisteren kregen we bericht dat vanaf 31 maart 24.00 uur hij zelf weer mag rijden.
Tot die tijd heeft hij dus een prive chauffeur in de vorm van zijn echtgenote.

Pasfoto

De reden dat ik al een poosje geen stukjes op deze blog schrijf, is het feit dat mijn fototoestel kapot is. Gelukkig brengt Ron morgen een nieuwe mee, die is uitgekozen en gekocht (niet betaald)door de vaste fotograaf van de Zonnebloem. Hij heeft er verstand van en ook mijn vorige toestel was door hem uitgekozen en die beviel prima, alleen kon het niet zo goed tegen een vallende en struikelende eigenaresse en de daarop volgende harde klap tegen een traptrede.
Enige tijd geleden moest ik pasfoto's laten maken voor een nieuw rijbewijs(je) en dat deed ik dus bij mijn vriendin Rita, eigenaresse van een fotostudio in Lathen.
Toen even later Ron ook binnenkwam (ik had Sandy bij mij) ontkwamen wij er niet aan om te poseren. Vandaag ontving ik de resultaten en deze foto van ons wil ik jullie dan ook niet onthouden en is bovendien weer een levensteken op mijn blog.
Want laten we eerlijk zijn een stukje met foto is toch het leukst!