Doedelzak

Aangezien ik doedelzakmuziek geweldig vind en Ronald dus niet, zaterdagavond met zus en zwager naar Lingen naar een avond vol schotse muziek en dans.Mary en ik hebben ooit nog eens een poging gedaan om de doedelzak te leren bespelen, maar toen we zover waren dat we mee mochten oefenen met de band zelf vonden we dat toch wel erg eng en zijn er toen meegestopt (Dit tot grote vreugde van de buren!)Maar zo als zo vaak oude liefde roest niet dus hebben we volop genoten. Een paar kanttekeningen hadden we wel, maar eerlijk is eerlijk deze band had een zeer hoog niveau.
Het was ons wel opgevallen dat er ook een Nederlandse vlag bij was, maar waarom begrepen we toen we zagen dat deze band uit Borculo komt. Toch wel leuk dat ze dan in Lingen een hele zaal vol krijgen.
Jammer was dat de tribunes zo opgesteld waren dat zeker driekwart van de zaal tegen de achterkant van de optredens zat te kijken. Voor de band maakt dat niet zoveel uit, maar voor de dansen was dat jammer. Maar..... een hele leuke avond en volgende keer als ze in de buurt zijn ben ik er weer bij!

Westkapelle

Zoals geschreven zijn we afgelopen week een aantal dagen in Zeeland geweest. Tijdens het toeren kwamen we ook in Westkapelle waar we besloten om even met onze Sjefke langs het strand te gaan wandelen. Tijdens deze wandeling ontdekten we boven op de dijk een tank en als een echt soldatenkind moest ik daar even gaan kijken. Daar ontdekte ik een stukje vaderlandse geschiedenis dat mij niet bekend was. Dat dat gedeelte van Zeeland een onderdeel van de "Atlantikwal" was, kwam mij vaag bekend voor, maar dat de Britten dit stuk dijk hadden gebombardeerd om zo het land te laten onderlopen, met de bedoeling de duitsers te verdijven (met succes) en zo Zeeland te bevrijden was echt nieuw voor mij. Zo zie je maar, dat je elke dag toch weer nieuwe dingen leert.

Back to your roots

Afegelopen dagen in Zeeland geweest. Wat bezoekjes afgelegd en toeristisch bezig geweest.
Kwamen toen ook in Lewedorp en daar is dus mijn moeder geboren! Dus eigenlijk wel erg leuk. Het weer was niet zodanig dat ik de dwang kreeg om op de plaatselijke begraafplaats te kijken of daar nog voorouders lagen maar leuk was het wel even.
Daarna kwam ineens het naambord Arnemuiden..... Helaas de klok heb ik dus niet horen luiden...

Lente!!!

Ik weet het! Soms loop ik wat op de zaken vooruit, maar op deze donkere, regenachtige winterdag, vlak voor de meest depresieve dag van het jaar(als je de krant mag geloven) kreeg ik toch het echte lentegevoel. Oorzaak?? Deze schattige lammetjes die we vlak bij Doerpen zagen staan. Voor mij is dat elk jaar weer de bevestiging dat de lente en daarna de zomer er weer echt staan aan te komen en dan word ik toch zo blij.........

Heimatverein

Dat klinkt erg vaderlandlievend en dat zal het ook best wel zijn, maar hier in Neusustrum is het een vereniging die hoofdzakelijk gezellige dingen doet. Er worden welliswaar banken in de omgeving geplaatst en (goed) onderhouden, wat ik begrepen heb wordt er een schaapskooi gebouwd of gerenoveerd, maar hoodzakelijk zijn het leuke en gezellige zaken die men samen doet.
Gisterenavond dus de jaarlijkse vergadering. Wij wilden er vorig jaar al heen, maar toen we voor de deur stonden zagen we al heel veel mensen aan lange tafels zitten en dachten we dat de vergadering al was begonnen.Dus maar weer naar huis gegaan omdat we niet wilden opvallen. Gisteren was het dus weer zover en samen met Johan ( Janny is ziek)naar het Jugendheim. Het begon officieel om acht uur, maar omdat er nog een aantal mensen wat later uit de kerk kwamen, dus pas om half negen.( heel gewoon in het Emsland)
Het was erg gezellig en het verplichte gedeelte werd snel uitgevoerd, d.w.z. de notulen van vorig jaar werden voorgelezen ( wat volgens mij niemand heeft gehoord), even stil- en opgestaan voor een overleden lid van de vereniging, daarna werd het financieel verslag voorgelezen ( zie notulen), daarna de activiteiten van 2008 en voor 2009 en de medelingen. Daarvan was (gezien het aplaus) de belangrijkste dat er heel de avond vrij drinken was dankzij de plaatselijke sponsor Een oud erelid kreeg nog een oorkonde en kado,en daaarna gingen we eten. Voor het eten ( speenvarken, aardappelpuree en zuur- en rode kool) werd een kleine vrijwiligge bijdrage gevraagd en toen was de "vergadering"voorbij en kon het gezellig samenzijn beginnen.
Het geheel ontlokte Ron de uitspraak "Waren alle vergaderingen maar zo.."

Harem in Instanboel

En dan lees je wel eens in boeken over het leven van vrouwen in een Harem. Je hebt er dan wel een voorstelling van, maar nu kregen we de kans om er eentje te bekijken (Niet meer in gebruik overigens)Zag er heel mooi uit, maar als je daar dan bedenkt dat er jonge meisjes ingingen die kado waren gegeven door bevriende staatshoofden etc. en er dan ook nog "ongebruikt" doodgingen en dus heel hun leven in een vrouwengemeenschap moesten leven met al hun roddels, achterbakse streken( er is tegenwoordig dus niets nieuws onder de zon.....) om maar in de gunst te komen van de heer des huizes , dan ben je echt wel blij dat je weer gewoon naar buiten kunt stappen en een paar dagen later naar huis kan, naar de man van je eigen keuze.

Topkapi museum

Tijdens ons jaarlijkse uitje is het niet alleen maar shoppen, maar is het ook de bedoeling om wat "cultureels"te doen.
Dat is over het algemeen geen probleem en zeker niet in Istanbul. Tot de verplichte nummers hoort zeker het Topkapi museum want dat is heel erg de moeite waard. Vooral de schatkamers maakten op ons behoorlijk indruk en bij al dat moois vallen de kroonjuwelen in de Tower in Londen gewoonweg in het niets. Wat een decadentie en wat een luxe maar vooral wat mooi!!!!
Helaas mocht daar niet gefotografeerd worden maar via de volgende link er wel een indruk te krijgen!(http://www.ee.bilkent.edu.tr/~history/topkapi3.html)
Wij kunnen ons voorstellen dat, eeuwen geleden, de calvinistische Nederlandse gezanten aardig onder de indruk waren van alles wat ze te zien kregen. Ook nu nog is het geweldig wat daar ten toon wordt gesteld en je bent er dan ook maar zo een aantal uren zoet. We hebben het dan nog niet eens over het bezoek aan de bijbehorende harem.

jaarlijkse uitje van Inge en Tineke

Weer terug uit Istanbul! Wat een heenreis.... In plaats van 1,5 uur (hooguit) naar het vliegveld, 4 uur onderweg i.v.m. sneeuw en ijzel dus als gevolg vliegtuig gemist. Het was op Dusseldorf een chaos die maandagmorgen, want wij waren niet de enige met dit probleem en het vliegveld was een tijdje dicht geweest om dezelfde reden. We konden omgeboekt worden op een andere (rechtstreekse) vlucht en na nog een aantal (kleinere) probleempjes en een vertraging toch nog aangekomen op de plaats van bestemming. Dus ( dachten wij) op naar het hotel, een glas wijn en naar bed want het was inmiddels een behoorlijke lange, stressvolle, dag geweet. Maar nee...... In het hotel was ook een probleem, dus of wij een nacht in een ander hotel wilde verblijven. Was wel een ster meer, en natuurlijk werden we gebracht en gehaald, maar bla, bla, bla. We waren te moe om er tegen in te gaan, dus maar weer in een taxi en weer verder. Gelukkig klopte dat allemaal wel en konden we uiteindelijk, na een bezoekje aan de bar en het nuttigen van ons glaasje en een snack, eindelijk naar bed.
De volgende ochtend dan ten slotte naar de uiteindelijke bestemming en konden we aan ons bezoek beginnen.Dit was het begin van een verder leuk en intressant verblijf maar daarover volgende keer meer.

Hondekoekjes ( extra schoon....)

Zo na alle feestdagen neemt het gewone leven weer zijn loop. Dus nog snel even twee jassen wassen, zodat een van de twee maandag mee kan naar het koude Istanbul. Bij de ene jas wel keurig de zakken nagekeken en leeggehaald, maar er bij de andere van uit gegaan dat die dit jaar nog niet was gedragen dus dat er ook niets in de zakken kon zitten.(een beetje dom achteraf)
Dat blijkt dus wel aan bijgaande foto's. Ik heb meestal hondekoekjes in mijn jaszakken. Natuurlijk voor Sjefke, maar ook voor honden onderweg ( Is dat de reden dat de hond van de buren, Aaron, zo goed naar mij luistert????). Deze zijn nu wel erg schoon, maar liggen inmiddels wel in de vuilnisbak. Want schuimbekken.....

70 jaar en oudjaar.

Onze overbuurvrouw Christel werd op 1e kerstdag 70 jaar. Zoiets wordt hier in Duitsland nadrukkelijk gevierd. Eerste kerstdag vond ze maar een vreemde dag dus het moest op oudejaarsavond gebeuren. (Volgens ons net zo vreemd, maar goed....)
Na al maanden zenuwachtig zijn en van alles regelen begond het op de 30e. Samen met nog een andere buurvrouw geholpen om de tafels te dekken in het gehuurde zaaltje. Op zich al een stressvolle bedoening maar het is gelukt. Oudjaarsavond zouden wij het eten ophalen bij de cateraar en dat hebben we dus ook gedaan. Aangekomen in het Jugendheim alles klaargezet en toen werd er dus bijna gelijk gegeten (ongeveer half zeven was het inmiddels) en dat werd ook in een rap tempo afgesloten. Daarna begon het wachten op twaalf uur. Was best gezellig, maar veel gedanst werd er niet, maar gezien de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen was dat ook niet echt vreemd.
Halverwege de avond toch maar de hond opgehaald want er werd door een aantal dorpsbewoners behoorlijk met vuurwerk en knallen gewerkt en dat vond onze Sjef niet echt geweldig. De hond was dan ook een goede reden om het niet al te laat te maken.
Zoals gebruikelijk was er voldoende drank dus een goede nachtrust was geen probleem.
Maar als een van ons 70 wordt doen we het toch anders .......